jij hebt behoefte aan duidelijkheid. Vind je het ook zo verwarrend, die mensen die moeilijk doen als je iets vraagt als er iets moet gebeuren? Krijg je ook wel eens zo’n reactie als: ‘dat maak ik zelf wel uit’ of ‘kan je dat niet gewoon vragen?’ of, ‘ik moet niets?’ Voor je het weet zit je in een discussie, terwijl je alleen maar wat vraagt.
Het is niet alleen in de werksituatie. Je komt ze overal tegen. Mensen die vanuit een andere behoefte reageren. Het valt je niet gelijk op, totdat ze op jou reageren. Verbaal en non-verbaal. Blikken, weerstand, zuchten, het verzet, het hele pakket kun je tegenkomen. Dat zijn de willers. Het kan zelfs een ouder, een partner, een kind, een familielid of één van de buren zijn. Ze komen van alle kanten.
Kom je op je werk, dan lopen ze er ook. Tussen je collega’s, tussen de klanten als je daarmee te maken hebt en leidinggevenden. De kans dat een leidinggevende, die meer willer is, onduidelijk op jou overkomt, is aanwezig. Want moet iets nou of niet?
Soms lijken de willers van een andere planeet te komen. Jouw invalshoek, wat moet dat moet, tegenover die andere invalshoek, ik moet niets.
Emigreren dan, is dat de oplossing? Nee, want ook daar kom je de willers tegen, waar je dan ook bent. Leren ermee om te gaan, dat is het laatste redmiddel.
Wanneer je ze gaat herkennen en begrijpt waarom de meer willers zo reageren, dan kun je wat van ze leren. Hoe meer je van jezelf moet des te meer je jezelf een keuze ontneemt. Dat kan een nadeel van veel moeten zijn. Moet je heel veel, dan leef en werk je op grond van de opdrachten die jij jezelf geeft. Dan kan de situatie heel bepalend zijn en druk veroorzaken. Dit kan ook een rol spelen bij stress en burn-out. Er is dan voor jou geen keuze meer. Je moet. Uiteindelijk verleer je te kiezen. Dat stukje van die willers, de eigen keuze centraal stellen, is misschien wel een middel wat je af en toe kunt gebruiken.