‘Dat kan je ook wel gewoon vragen’ versus ‘het moet toch gebeuren’. De willer tegenover de moeter. Twee behoeften met twee duidelijke uitingen van een communicatiepatroon. ‘Ik moet niks’ tegenover ‘doe niet zo moeilijk’.
Waar de moeter de logica van oorzaak en gevolg hanteert, zal de willer bijna allergisch reageren op het woord ‘moet of moeten’. De bijna commandotoon van de moeter, werkt vaak averechts op de willer. Het moeten overwerken om de simpele reden dat het werk afmoet, wordt door de willer ook wel gezien, maar die zal positiever reageren op een vraag. In een vraag ligt immers de mogelijkheid van een eigen keuze. ‘Jij blijft toch ook overwerken?’ De eigen keuze, ook al is die er eigenlijk niet, maar het klinkt wel beter dan Iedereen werkt over, dus jij ook.’
De moeter: Als het werk niet op tijd af is, dan krijgen we een hoop gedoe, dus we moeten wel doorwerken. De logica van oorzaak en gevolg.
De willer: Als het werk niet op tijd af is, dan komt dat omdat we niet genoeg mensen hebben. Oh ja, en ik moet natuurlijk niets.